İÇERİKLER BABALAR VE ÇOCUKLAR
BABALAR VE ÇOCUKLAR Çocukların babalarına karsı duydukları, saygıdır daha çok. Duygu düsünce alısverisleriyle beslenen dostluk onlar arasında kurulamaz; dünyaları çok ayrıdır çünkü, üstelik doğal ödevleri de örseler bu dostluk. Babalar bütün gizli düsüncelerini çocuklarına açamazlar, yakısıksız bir sırdaslık yaratmamak için; dostluğun bas görevlerinden biri olan uyarmalar, akıl vermeler de çocukların babalarına yapabilecekleri seyler değildir. Kimi uluslarda çocukların babaları, kiminde de babaların çocukları öldürmeleri adetmis, birbirlerine çıkarabildikleri zorlukları önlemek için, doğal olarak birinin varlığı ötekinin yıkımına bağlı olduğu için. Babalarla çocuklar arasındaki doğal bağları hor gören filozoflar da çıkmıstır Aristippos bunlardan biridir. Kendisinden çıkmıs olan çocuklarını nasıl olup da sevmediği söylenince tükürmüs Aristippos ve demis ki: Bu tükürük de benden çıktı; bitler, kurtlar da çıkıyor benden! Plutarkhos'un kardesiyle barıstırmak istediği biri de söyle der: Aynı delikten çıktık diye kardesimin büyük önemi olamaz benim için...
Babayla oğul apayrı mizaçlarda olabilirler, kardesler de öyle. Oğlum olur, akrabam olur, ama belalı, kötü, budala herifin biri de olabilir. Hem sonra, yasaların ve doğal zorunluluğun bize buyurduğu dostluklarda seçme ve isteme özgürlüğümüz azalıyor. Oysa bu özgürlük sevgi ve dostluk kadar bizim diyebileceğimiz baska hiçbir sey yaratamaz. (Kitap 1, bölüm 28)
Her inanç kendini can pahasına benimsetecek kadar güçlü olabiliyor. (Kitap 1, bölüm 14)
MONTAIGNE / DENEMELER – BABALAR VE ÇOCUKLAR